بخشش

سلام...با آرزوی خوشی برای همه..

من از این مطلب خیلی خوشم اومد امیدوارم برای شما هم

     لذت بخش باشه

رها کن تا به دست آوری‌

در مقولة بخشش‌، جمع آوری و ذخیره دارایی بی‌معنی است‌. شما دیگر به خود فکر نمی‌کنید و آنچه را دارید، آزادانه می‌بخشید و درنتیجه بیشتر دریافت می‌کنید. اما اگر با نیت بیشتر گرفتن‌، بخشش در ایثار خود را آغاز کنید، جریان این انرژی بند می‌آید.قبل از هر چیز باید این واقعیت را درک کنید که هرگز نمی‌توانید بدون ارادة الهی مالک چیزی باشید، ما هنگام به دنیا آمدن‌، هیچ نداریم و در هنگام مرگ نیز جهان را تنها با یک لباس سفید ترک می‌کنیم‌. مرد بزرگی را می‌شناسم که در کمد لباسهایش کت و شلواری دارد که جیب‌هایش را بریده است‌.او می‌گوید هر بار که برای پوشیدن لباس سراغ کمد می‌روم‌، چشمانم به این کت و شلوار ویژه می‌افتد و به یاد می‌آورم که آخرین لباسی را هم که هنگام مرگ می‌پوشم‌، به جیب احتیاج ندارد.
    اگر احساس می‌کنید که باید فلان ویلا، ماشین و یا مقام را داشته باشید و بدون آن احساس ضعف و کوچک بودن می‌کنید، بدانید که مفهوم آن این است که تحت سلطة دارایی قرار گرفته‌اید و شما نیز یک قربانی محسوب می‌شوید، در چنین شرایطی اگر اتومبیل بنز و خانة ییلاقی و جواهرات مورد علاقه خود را نداشته باشید می‌نالید و فکر می‌کنید که با به دست آوردن آنها زندگی‌تان روبه‌راه می‌شود و از آن پس شاد و خرسند خواهید بود و بسیار غافلید از این که‌، این یک خیال باطل است‌. زیرا پس از به دست آوردن آنها، به فکر می‌افتید که اگر خانة بزرگتر و ماشین گران‌تری داشته باشید، زندگی‌تان کامل می‌شود و به این ترتیب به بیماری زیاده‌طلبی دچار می‌شوید. از آن به بعد همیشه بادنیا دست به گریبان هستید تا مال بیشتری به دست آورید. این قانون طبیعت است که هر چه دارایی بیشتر داشته باشید، بیشتر به سمت آن کشیده می‌شوید و هر چه کمتر مال اندوز باشید خود را بی‌نیازتر احساس می‌کنید. ما نباید هرگز اجازه دهیم که ثروت تمام فکر و ذکر ما را به خود مشغول کند و هیچگاه نباید بدون آنها در زندگی احساس کمبود کنیم‌. همة ما کالای لوکس‌، خانة زیبا و ماشین مدرن را دوست داریم اما نباید هرگز اجازه دهیم که این اشیأ و وسایل اختیار ذهن و اندیشه و احساسات ما را به دست گیرند. خلاصه کلام این است که نباید به دنیا تعلق خاطر داشته باشیم و برای به دست آوردن هر چیزی خیلی به خود سخت نگیریم‌

یا حق دوستان...